Tweet
De favoriete inhaker van Hans Blaas
In deze serie aandacht voor de pareltjes onder de inhakers. Deze keer: Hans Blaas. Hans is al meer dan 20 jaar veelzijdig art-director en sinds 2011 freelance. Hij werkte vanaf het begin bij de bekende bureaus (FCA!, JWT, ACA) en maakte daar campagnes voor grote merken als Aegon, Heineken, IKEA, Mini, BMW, Saab, Shell, KLM en Nuon.
Wars van conventies trok hij in 2002 de Randstad uit om bij een bureau in Zwolle aan de slag te gaan voor merken als De Bijenkorf, Total, Wehkamp. En hij ontwierp uiteraard de huisstijl van het beste restaurant van Nederland: De Librije.
Hans is een breed georiënteerde reclameman met strategisch en conceptueel inzicht. Ook op digitaal vlak kan hij zijn creativiteit kwijt, met als frappant wapenfeit dat hij de eerste Esprix ooit voor een website won, voor BMW (1996, in de tijd dat we nog inbelden).
Opdrachtgever: the Guardian
Bureau: BBH London
Jaartal: 2013
Medium: Krant, internet
Actuele gebeurtenis: Het overlijden van Margaret Thatcher
Hans: “Toen Gonnie mij vroeg naar mijn favoriete inhaker, wilde ik eerst teruggrijpen in de tijd. Vroeger was immers altijd alles beter en een favoriet kiezen is al lastig zat. Zo had je bijvoorbeeld de geweldige Schweppes inhaakcampagne van Mother “Sch…you know who?” of de heerlijk flauwe inhaakcommercial van Bavaria over het stoppen van de Amstel vrienden.
Maar recentelijk zag ik toch een ijzersterke inhaker van the Guardian op het overlijden van een Brits icoon; Margaret Thatcher.
Er zit alles in wat een goede inhaker volgens mij moet hebben; loeisnel inspelen op een actuele gebeurtenis, met een hoge mate van creativiteit, humor, respect en speelsheid. En dan niet alleen tekstueel (makkelijker te realiseren in zo’n korte tijd), maar ook in beeld. Als art director kan ik dat wel waarderen…
Deze uiting verbeeldt prachtig de dualiteit die heerst in Engeland omtrent deze dame, levend of dood. Want die is, net als de payoff van Marmite, “You either love it or hate it”. Daar is geen woord van gelogen, zoals te zien was aan de reacties van het Engelse volk op haar overlijden. Ook het subtiele “contains iron” zal beide kampen aanspreken. “One woman, a nation divided” had er niet bij gehoeven, maar haalt in deze tijden van globalisering ook de niet Britse lezers over de streep.
Een waardige oer-Britse ‘topical’ op een extreem gevoelig moment. Hat’s off chaps!”
Heb je ook een favoriete inhaker? We zijn benieuwd!